-27°C, geeft de thermometer aan. Dat belooft wat….. Ondanks dat ik me verdekt heb opgesteld in een bocht, snijdt de ijzige wind door merg en been. Het bevroren meer, ergens in Zweden, kent geen genade. Ondertussen wacht ik op dat perfecte moment voor die perfecte foto.

Zonnestralen reflecteren op de ijskristallen. Adembenemend mooi. Plots doemt hij in de verte op: een nog altijd gecamoufleerde Audi e-tron quattro. Hij oogt groots, krachtig maar elegant. Zelfverzekerd werkt hij zich door de bocht. Een opwaaiende wolk van poedersneeuw accentueert zijn ranke en dynamische lijn. Zijn snelheid loopt op. Mijn hartslag ook. Nu toont hij zijn ware, stoere uitstraling. Dit is hét moment om af te drukken. De SUV remt bruusk om net te stoppen voor het synthetische obstakel. Test geslaagd. Ook bij -27.

Twee uur eerder ben ik bij de briefing met de ingenieurs en assistenten. Ze nemen het verloop van de test door. We vertrekken samen naar de locatie waar het allemaal gaat gebeuren. Een bevroren niemandsland. De ingenieurs installeren een opblaasbaar obstakel dat de achterkant van een Audi A1 voorstelt. De test kan beginnen. Nieuwsgierig en opgewonden neem ik plaats naast Christian, de ingenieur aan het stuur.

In de verte duikt de opblaasbare Audi A1 op. Christian accelereert, we naderen razendsnel. Niet veel later verschijnt het waarschuwingssignaal op het instrumentenbord. Ook het geluidssignaal waarschuwt ons. Actie is vereist. Maar Christian doet niets en blijft stoicijns doorrijden. Een fractie van een seconde later voel ik een korte remschok. Het obstakel komt nu gevaarlijk dichtbij. Te gevaarlijk dichtbij. Ik zet me schrap. Ik maak me klaar voor de impact. Maar het automatische noodremmanoeuvre voorkomt een klap. Ook het ABS heeft zijn werk gedaan, dat voelen we. Een botsing blijft dus uit. Wow….

Eenmaal stilstaand, realiseer ik me dat mijn veiligheidsgordel strak rond mijn lichaam is aangetrokken. “”Je hebt zojuist de verschillende acties van pre sense ervaren,” legt Christian uit. Ik spoel even terug. Klopt. Eerst een optisch en akoestisch waarschuwingssignaal, gevolgd door de korte remschok om te eindigen bij de noodremmanoeuvre. Helemaal gerustgesteld stap ik uit de wagen. Klaar voor de tweede testdag. Die nog spannender belooft te worden.

Dag twee. Moeder Natuur laat zich van haar meest extreme kant zien. De weersomstandigheden zijn ronduit apocalyptisch. De sneeuw valt met bakken uit de hemel terwijl de rukwinden dwars door onze kleding snijden. Volgens de opgewekte ingenieurs de uitgelezen kans om de reacties van de camera te testen bij hevige sneeuwval in combinatie met een minimum aan zichtbaarheid.

Christian legt uit hoe de tweede test in elkaar zit. Twee wagens zullen voor ons in een rechte lijn rijden. Daardoor wordt de sneeuw op de Audi e-tron geprojecteerd. De test is alleen geslaagd als het systeem de geprojecteerde sneeuw niet als een obstakel detecteert.

De weersomstandigheden zijn zo slecht dat de twee auto’s voor ons nauwelijks nog zichtbaar zijn. De ingenieurs communiceren met elkaar via radiocontact. We zien nauwelijks een meter recht voor ons. Ik voel me dus niet helemaal op mijn gemak wanneer we vertrekken. We volgen de twee wagens op de besneeuwde weg. Plots veroorzaakt een tegemoetkomende vrachtwagen een enorme sneeuwgolf. De zichtbaarheid was al bar slecht maar is nu helemaal nul. Maar de pre sense sensor aan de voorkant van de Audi e-tron maakt de juiste inschatting. Omdat de geprojecteerde sneeuw geen echt obstakel vormt, treedt de noodrem niet in werking. Missie geslaagd!